Veertien dagen Las
vegas, all inclusive. Dergelijke zinnetjes zetten me weer halfweg mijn
kindertijd, bij ‘Te bed of niet te bed’, het wekelijkse radioprogramma van Jos
Gheysen, destijds op BRT 2 Omroep Limburg.
Elke zaterdag bereikte dit programma
een hoogtepunt met een actuaquiz, waarbij de kandidaten bij elk juist antwoord
een te winnen reisbestemming iets verder konden uitstippelen. Jos begon meestal
bij: drie dagen Elzas of: twee dagen Champagnestreek. Om bij een
fout antwoord te eindigen met: hád vijf
dagen Zwarte Woud kunnen worden. Veel deelnemers raakten niet veel verder
dan vier dagen Lourdes. Om veertien dagen Las Vegas te verzamelen moest je wellicht wel een paar jaar te bed blijven.
Ik hoefde enkel met ja
te antwoorden toen mijn oudste broer me vroeg of ik mee wou naar las Vegas, een reis ter
gelegenheid van zijn zestigste verjaardag. Hij vroeg het één jaar voor
vertrekdatum. Hij kent mijn geringe reisdrift en wou me op die manier ruim de
tijd geven om aan de bestemming van een volgend zomerverlof te wennen. Ik kreeg zes maanden bedenktijd, maar zei onmiddellijk Ja. Omdat ik wist dat die ja
na een half jaar een nee zou worden.
Het werd ook een nee,
althans in mijn hoofd. Hoe dichter het vertrek naar Las Vegas naderde, hoe meer
ik tegen de voorbereiding van deze trip opkeek. Sommige houden er van in een
vliegtuig of mobilhome te vertoeven, andere vinden hun tuinhuis een fijn
buitenverblijf. Ik vrees dat ik tot die andere behoor.
Eergisteren bij broer langs geweest om de laatste
voorbereidingen op onze gezamenlijke reis te treffen. Hij gaf me een
tweedehandse smartphone cadeau, een soort van blackberry lookalike, zo'n ding met (te)veel knopjes en toetsen. Een dagje mee in
de weer geweest om het toestel een beetje naar mijn hand te krijgen. Deze
morgen, bij een bezoek aan een andere broer, de Blackberry op zijn fotokwaliteiten getest.
Bij leven en welzijn,
tot over veertien dagen. (J. Gheysen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten