108th floor

Ik vier mijn vijfenveertigste verjaardag On Top of The World, een restaurant op de bovenste verdieping van het hoogste gebouw in Las Vegas en omstreken, zo’n 300 meter boven de begane grond. Terwijl ik er van een lekker stuk gerookte zalm en een glas rode wijn proef observeer ik de skyline van deze oase van neonlicht. Dat gebeurt in de vier windstreken, want in het ronde torengebouw maakt de vloer van het restaurant een rondrit van 180° terwijl je aan tafel zit.

Op het dak van deze toren staan een paar kermisattracties. Een soort draaimolen slingert de dappere inzittenden een flink stuk over de rand van het gebouw, anderen zetten zich schrap in The Big Shot, een schietstoel die gelanceerd wordt langs een mast, the needle on the roof, tot op 350 meter hoogte. Hoger kan niet meer, tenzij de eindstop het begeeft. En tot slot is er ook nog SkyJump, een lanceerplatform waarvan je vertrekt in omgekeerde richting: pseudo-suicide voor gevorderden .

Omdat die laatste attractie waarschijnlijk een iets intensere belevenis is bij daglicht sta ik vier dagen later aan de rand van dat kleine, blauwe platform. Ik durf amper de onpeilbare diepte in de ogen kijken. Achter mij telt Eric af: Okay, Kurt: three, two, one, go! Ik stap van het balkon en zie mijn leven in een rotvaart voorbij komen. Het eindigt op een trottoir, ergens in Las Vegas, en gaat verder als een herborene op weg naar huis.