Termobile

Tijdens de lunch in Brio Tuscan Grille vraagt broer me of er reeds dingen zijn die me verrast of verbaasd hebben tijdens mijn eerste dagen op Amerikaanse bodem. Dit, zeg ik, en ik wijs met mijn vork naar m’n Grilled Salmon Salad, een overheerlijk bord sla, met groene asperges, Roma tomaatjes, Feta, gefrituurde shoestring potatoes, gegrilde verse zalm en een sprenkel Balsamico vinaigrette. Een stevige en gezonde maaltijd voor 15,95 dollar.

De Europese media heeft me de voorbije jaren met een beeld van een totaal andere Amerikaan opgezadeld: dat van een culinaire cultuurbarbaar, wankel waggelend van Burger King naar Kentucky Fried Chicken. Een beeld dat klopt, absoluut, maar bij mezelf zal ik voortaan die karikatuur iets milder voorstellen. 

Na het eten gaan we verder met de opstart van ons bescheiden telecom bedrijfje. De installatie van onze wi-fi infrastructuur en bijhorende gsm communicatie heeft immers nogal wat voeten in aarde. De weifelende telefonie kost ons tenslotte drie simkaarten en een hulplijn aan GoRedPocket.com die nogal lang duurt (maar dat kan ook aan mijn spraakgebrek gelegen hebben). Bij een plotse eerste gsm rinkel kijkt broer me aan met een mengeling van opwinding en verwondering in de ogen, hij lijkt wel Graham Bell zelve. Tijd voor een glas Champagne!